Początki gry w bilard odnotowano około XV wieku – od tamtej pory gra podzieliła się na kilka wariantów, od snookera po karambol. Do różnych gier przystosowano stoły rozmaitej wielkości, jak również o różnej budowie: część z nich np. nie posiada łuz, czyli kieszeni, do których wbija się bile. Najistotniejszą, i również ewoluującą częścią bilardu, są kije bilardowe. Przez wszystkie lata tworzone były z najróżniejszych typów drewna, aż wybrano najlepsze, czyli dobrej jakości drewno klonowe. Dziś kije dostępne są w różnej wielkości o różnych właściwościach wynikających z ich budowy.
Każdy kij bilardowy dopuszczony do rozgrywki musi mieścić się w normach wymiarowych od 91,4 do 150 cm długości. Podstawowym drewnem do wyrobu kija jest, jak wspomniano, klon, jednak sam kij może mieć różną giętkość. Zazwyczaj kije najbardziej giętkie są stosowne do gry amatorskiej, ponieważ nie wymagają aż takiej precyzji w uderzeniach. Profesjonaliści wybierają kije o wiele mniej giętkie, które gwarantują konkretne i dokładne uderzenia. Dodatkowo, rozróżniają oni również rodzaje kijów, ze względu na ich przeznaczenie.
Zasadniczo kije dzieli się na trzy grupy. Pierwsza to kije standardowe do gry. Druga grupa to kije bilardowe do rozbijania, czyli pierwszego uderzenia w grze, kiedy rozbija się bile ustawione na polu trójkąta. Takie kije zazwyczaj mają twardsze elementy szczytówki oraz kapki – zmniejszenie giętkości kija sprzyja podniesieniu precyzji zagrania, a dodatkowe sztywność końcówki zapewnia szybką reakcję bil na uderzenie. Trzeci rodzaj to kije do skoków, czyli przeznaczone do takiego zagrania w grze, kiedy biała bila po uderzeniu ma przeskoczyć nad inną, aby uderzyć w bilę docelową. Wybrać można w ten sposób kije do krótkich oraz długich skoków.
Istotna jest również budowa kijów bilardowych. Zasadniczo profesjonalne kije do gry dzielą się na dwie części: rączkę oraz szczytówkę. Jest to podział istotny, ponieważ wielu graczy decyduje się na zakup jednej, wygodnej rączki z gwintem, a wymienia jedynie szczytówki do różnych celów w rozmaitych momentach gry. Gwint zazwyczaj jest metalowy, co ułatwia szybki montaż i demontaż kija. Rączka od końca kija posiada gumowy odbijak, służący jako ochrona ścian, następnie zaś oplot i uchwyt, wyznaczające miejsca, gdzie należy złapać kij podczas gry. W szczytówce najważniejsza jest końcówka służąca do uderzania. Kapka, czyli końcówka kija, wykonana jest zwykle ze skóry; ferula to element, który łączy kapkę z resztą szczytówki. Kije bilardowe o twardszych elementach na końcach pozwalają na łatwiejsze i bardziej precyzyjne sterowanie bilą.