Epoka klasycyzmu przypadła we Francji na lata rządów Ludwika XV i Ludwika XVI, jednak to za panowania drugiego z nich w pełni rozwinęła swój potencjał. Wcześniej łączono w meblarstwie formy rokokowe z klasycznymi. Panowanie Ludwika XVI przyniosło ze sobą uproszczenie formy i odejście od bogatych, przesadnych zdobień. Wytwarzano wówczas przeróżne meble o odmiennym przeznaczeniu- komody, sekretery, szyfoniery, szafy biblioteczne i witrynowe. Wszystkie z nich były zbudowane na planie prostokąta i posiadały proste, rowkowane nóżki.
Bardzo charakterystyczna dla epoki klasycznej jest mnogość wytwarzanych wtedy stołów przystosowanych do konkretnych czynności. Zaczęły pojawiać się nie tylko te jadalne, ale biurka z praktycznymi funkcjami, etażerki, bufety, serwantki, biurka z podnoszonymi blatami, lub szufladami na potrzebne drobiazgi. Ogromnym zamiłowaniem do prostych mebli wykazywali się rzemieślnicy z terenów Normandii, Lotaryngii, Gaskonii i Prowansji. Meble prowansalskie są produkowane po dziś dzień i bardzo mocno nawiązują do tamtej epoki. Do wytwarzania mebli wykorzystywano wówczas drewno z orzecha, wiśni i dębu, które starannie woskowano i polerowano. Czasami dodawano skromne dekoracje o motywie roślinnym- ornamentki miały kształt roślin, wstęg oraz liści. W meblach o bardziej reprezentacyjnym przeznaczeniu stosowano delikatne złocenia i srebrzenia, jednak płatki złota i innych metali stosowane do ozdabiania były niezwykle cienkie, przez co uzyskiwano przepiękną głębię kolorów, a nie jednolitą warstwę tak typową dla czasów rokoko. Często wykorzystywano także cynę, masę perłową, czy szylkret i kość słoniową. W meblach prowansalskich raczej unikano przepychu, ze względu na ich codzienne przeznaczenie.
Wiek osiemnasty był czasem ponownego odkrywania kultury Rzymskiej, Greckiej i Etruskiej, co bardzo wyraźnie było widać w sztuce i architekturze. Wzory wyciągnięte z tamtych kultur stały się inspiracją do tworzenia mebli z kutego żelaza, lub złoconego brązu. Niezwykle pięknie prezentowały się zwłaszcza krzesła, które były wykonywane w całości z metalu. Dużym powodzeniem cieszą się one do dziś- taka forma jest spotykana we współczesnych meblach prowansalskich, które łączą nowoczesność z dawną epoką. Zmieniła się technologia produkcji, malowania, materiały, ich trwałość i odporność, ale pozostały urocze, symetryczne formy, które były popularne w osiemnastym wieku.
Kolejne lata przyniosły dalszą ewolucje klasycyzmu, w którym zaczęły pojawiać się motywy wiejskie (klasycyzm monumentalny). Stoły były projektowane na bazie ośmiokąta, lub koła, a ulubionym materiałem meblarskim był mahoń, kute żelazo i brąz.