Wspinaczka skałkowa swoimi początkami sięga do Niemiec i Anglii. To tam w XIX wieku zaczęto wspinać się sportowo. Od wspinaczki wysokogórskiej odróżnia ją po pierwsze miejsce uprawiania jej, a po drugie rodzaj sprzętu jaki trzeba ze sobą zabrać na wyprawę.
Wszystko zaczęło się od tego, że wspinacze, którzy rozpoczęli wspinaczkę zaczęli rywalizować ze sobą, wytyczali trasy i numerowali je w zależności od trudności. Najpierw liczyła się jedynie wysokość, a potem dopiero technika. Dziś wspinaczka jest nie tylko sportem, hobby ale także rozrywką.
Dla szkolenia i treningu wspinaczkowego zrodziła się idea sztucznych obiektów wspinaczkowych- tak zwanych ścianek wspinaczkowych. Jest to także świetna rozrywka dla amatorów, a nawet dzieci. Jej forma i struktura jest dostosowywana do indywidualnych potrzeb danych klientów. Swoim kształtem i fakturą zewnętrzną przypominają prawdziwe skały.
Ścianki wspinaczkowe są bardzo popularne, dlatego też nie ma trudności ze znalezieniem ich w twojej okolicy. Wspinaczka jest niezwykle widowiskowa, dlatego stawiane są często na imprezach rekreacyjnych.
Wejście na ściankę wspinaczkową nie wymaga konkretnego stroju, powinien on być przede wszystkim dla nas wygodny, aby ubranie nie krępowało ruchów. Istotne jest obuwie – z miękką podeszwą np. trampki, być dobrze dopasowane. Jeśli spodoba Ci się to zajęcie i w planach pojawi się prawdziwa skała, to potrzebne będą porządne buty do wspinaczki.
Najprościej skonstruowana ścianka zwana jest lamperiówką.
Składa się ona tylko z uchwytów przykręconych do zwykłej ściany lub wykutych w murze dziur utwardzanych żywicą.
Trening na ściance uprawiany regularnie poza rozrywką daje nam także poprawę kondycji fizycznej, dlatego zawodowi wspinacze korzystają z niej często ćwicząc przy tym także technikę.